Poradnictwo psychologiczne

Poradnictwo psychologiczne pomaga w utrzymaniu zdrowia psychicznego przez pomoc w radzeniu sobie z kryzysami rozwojowymi lub w rozwijaniu takich właściwości, które ułatwiają realizację zadań charakterystycznych dla danego etapu rozwoju oraz ułatwiają kształtowanie się właściwości potrzebnych na kolejnych etapach rozwoju. Jest to pomoc w wychodzeniu z kryzysów i pomoc we wspomaganiu rozwoju, a w konsekwencji pomoc w przywracaniu równowagi psychicznej doświadczanej w sytuacji kryzysu rozwojowego i pomoc w zapobieganiu kryzysom na kolejnych etapach rozwoju. Poradnictwo psychologiczne ma na celu przywracanie lub kształtowanie takich właściwości osoby, które są niezbędne dla zdrowia psychicznego, dla dobrego samopoczucia psychicznego.

Poradnictwo psychologiczne nie jest formą psychoterapii. Psychoterapia jest metodą leczenia osób, u których rozpoznano zaburzenia zdrowia psychicznego. Poradnictwo psychologiczne jest zaś pomaganiem osobom zdrowym, doświadczającym dyskomfortu psychicznego związanego z trudnościami w realizacji swoich zadań rozwojowych, rozumianymi jako trudności w realizacji własnych potrzeb i zadań, które wynikają z ich wieku czy roli.

W wyjaśnianiu powstawania zaburzeń psychicznych wszystkie teorie psychoterapii odwołują się do zjawisk patogennych, jakie wystąpiły w rozwoju osoby doświadczającej tych zaburzeń. W nurcie psychoanalitycznym i psychodynamicznym podkreśla się patogenny wpływ wczesnodziecięcych urazów emocjonalnych w relacjach z osobami znaczącymi oraz ważność mechanizmów obronnych, wytworzonych w radzeniu sobie z tymi urazami i oddziałujących na późniejsze sposoby przeżywania, spostrzegania i zachowania.

W podejściu poznawczo-behawioralnym przyczyn zaburzeń psychicznych upatruje się w wadliwych wyuczonych zachowaniach, przekonaniach, schematach poznawczych, które także kształtują się w sytuacjach negatywnych doświadczeń życiowych. Psychoterapeuci humanistyczni zakładają, że zaburzenia psychiczne są efektem zahamowania naturalnej tendencji do samorozwoju przez rezygnowanie z podejmowania działań opartych na własnym doświadczeniu, czyli na tym, co osoba uważa za dobre dla siebie, i przyjmowanie za wartościowe to, co zdaniem innych jest dla niej dobre.

Z kolei w psychoterapii systemowej przyczyn zaburzeń psychicznych poszukuje się w zaburzeniach systemu rodzinnego, zwłaszcza w zaburzeniach struktury rodziny, lub w zaburzeniach komunikacji.

We wszystkich podejściach psychoterapeutycznych celem jest "naprawianie" deficytów, które powstały wskutek negatywnych doświadczeń życiowych. Każda ze szkół psychoterapii stosuje własne techniki i metody terapeutyczne.

Wszystko jest energią.

Znajdujemy się w oceanie energetycznym, który do nas stale przemawia za pomocą informacji zawartych w energiach. Istnieją sposoby na to, by przejąć nad tym kontrolę, by umysł nie musiał automatycznie katalogować tego, co w nas wpływa, a potem kształtuje. Umysł automatycznie rejestruje wszystkie informacje. Tworzy z nich katalog, żywy rejestr, według którego steruje potem zachowaniem człowieka. Ludzie czasem nazywają to bodźcami adaptacyjnymi. Problem w tym, że umysł nie rozróżnia, co jest dla nas dobre, a co złe. To maszyna, która działa według określonych procedur. Podrzucając jej umiejętnie spreparowane informacje, możemy łatwo doprowadzić do tego, że umysł zmieni swoje zapisy i wcieli w życie nowe ustawienia, za pomocą których będzie się starał zmienić nasze preferencje i zachowanie. Takie jego zadanie.

Stan wyciszenia pozwala nam dostrzec, jak to wszystko funkcjonuje. Dość szybko odkrywamy, że wszystko jest nie tylko energią, ale i ma swoją charakterystyczną amplitudę drgań. Już dawno stworzono harmoniczny wzorzec, który pokazuje częstotliwości według jakich pracują nasze wewnętrzne narządy. Pewnie nikogo nie zdziwi to, że wibracja zdrowego serca różni się od tej, jaką tworzy serce z dysfunkcyjnymi zastawkami. Pewnie niedługo wszyscy ludzie odkryją, że te same zależności dotyczą funkcjonowania energetycznych struktur człowieka. Myśli i emocje to tylko jedne z nielicznych części, jakie pozwalają nam przemierzać ocean energetycznego życia.

Obserwacja pozwala dostrzec te niuanse, jak i światło które stanowi podstawę wszystkiego. Tę wiedzę można wykorzystać do modyfikowania wielu części naszej istoty. Dzięki temu można dokonywać wyboru między tym co jest, a tym co chcemy, żeby było. Sama chęć bycia zdrowym i szczęśliwym człowiekiem wystarcza, by umysł potraktował to jako zadanie do wykonania i tak ustawił naszą energetykę, by zamanifestowały się wymarzone cuda. Wystarczy ujrzeć siebie z perspektywy, by odkryć, że jesteśmy cząstką świadomości, której należy się przewodnictwo nad życiem. Jesteśmy niczym król, który nagle sobie przypomniał, że żadnego królestwa nie utracił. Król to potęga. Wypełnia go spokój i kreatywna cisza, która pozwala robić po to, co wcześniej wydawało się nierealne. Im więcej ciszy i dystansu, tym większa wiara i moc w dążeniu do sukcesu.

By wejść w te stany wstępnej kreacji, trzeba wyciszyć całą energetykę, od emocji po psychikę. Oczywiście żadne zabiegi medytacyjne nie uchronią nas od powrotu zapaści, jeśli wcześniej nie wyczyścimy siebie i swojej przestrzeni z niskich wibracji, z kodów i nie zablokujemy kanałów, którymi nieżyczliwi nam ludzie zatruwają nasze dusze.

W holistycznym ujęciu człowiek to nie tylko skóra i kości, ale i potężna istota energetyczna, którą jedynie pozbawiono wiedzy o samej sobie.

Posługuje się metodą uzdrawiania duchowego - koherencji pól energetyczno-duchowych. To umiejętność wpływania własną energią na energetyczne struktury drugiego człowieka. Przy właściwej postawie jej efekty są bardzo szybko zauważalne. Takie działanie poprawia stan zdrowia fizycznego i psychicznego, uspokaja myśli i emocje, przywraca spokój i harmonię, poprawia relacje międzyludzkie i wpływ na własne życie.

Niewidoczna przyczyna - widoczne zmiany
Uzdrawianie jest skuteczne w wielu obszarach