Przenica, a niedobory magnezu

Pełne nasiona pszenicy mogą zawierać mnóstwo mikroelementów, jeśli zboże to jest uprawiane na żyznej, bogatej w minerały ziemi. Mogą one także zawierać odżywcze składniki roślinne podnoszące odporność, jak również witaminy oraz cenne oleje. Jednak większość tych składników zostaje utracona w procesie rafinacji, któremu poddane jest ziarno pszenicy podczas mielenia i przetwarzania go w celu uzyskania „białej” mąki, używanej do przygotowywania popularnych produktów, takich jak ciastka, pączki, makarony i chleb. Każdy składnik odżywczy w pełnej pszenicy ma swoją ciekawą i ważną „historię zdrowia”.

Podczas gdy pszenica jest powszechnym alergenem, dosłownie nikt nie reaguje alergicznie na skiełkowaną pszenicę, która zawiera taką samą ilość minerałów, za to więcej witamin przypadających na ziarnko. Aby zyskać pojęcie, jak istotną rolę mogą odgrywać pewne składniki pszenicy, weźmy pod uwagę zaledwie dwa minerały, które zostają utracone w procesie rafinacji pełnych ziaren pszenicy, i oceńmy skutki ich utraty - Selen i Magnez.

Selen: Pełne ziarno pszenicy jest jednym z najlepszych pokarmowych źródeł selenu, szczególnie jeśli pszenica jest uprawiana na glebie zawierającej selen. Już od wielu lat wiadomo, częściowo na podstawie badań demograficznych, że wskaźniki występowania chorób nowotworowych są niższe w tych regionach, gdzie w glebie występuje obfitość selenu.

• Niedobór selenu może spowodować hypotyroidyzm, czyli niedoczynność gruczołu tarczycy.
• Toksyczne metale ciężkie, takie jak ołów i rtęć, potrafią wiązać się z selenem, dzięki czemu przestają być szkodliwe.
• Selen wypływa na przekształcenie tyroksyny w trójjodotyroninę, która umożliwia metabolizm składników;' odżywczych. Z tego powodu, jeśli dojdzie do niedoboru selenu, brak ten wywołuje spowolnienie przemiany materii, co zwiększa prawdopodobieństwo zwiększenia masy ciała.
• Wirusy wielu rodzajów, włączając w to wirusa HIV, bardzo często zostają unieczynnione, kiedy w ciele występuje wystarczająca ilość selenu.
• Przedwczesne starzenie, choroby serca, zapalenie stawów i stwardnienie rozsiane to zaburzenia często związane z niedoborem selenu.

Magnez: Do niedoboru tego minerału dochodzi u wielu ludzi, którzy jedzą rafinowane pożywienie. Około 70% populacji cierpi na niedobór magnezu, który uważany jest za jeden z najgorzej zdiagnozowanych niedoborów. Ten niedobór fatwy jest do uzupełnienia poprzez przyjmowanie go, spożywając rośliny strączkowe (fasole, produkty sojowe, groch i soczewicę), warzywa - szczególnie rozmaite rośliny zielone, a przede wszystkim pełne zboża i nasiona. Należy zauważyć, że produkty zwierzęce nie są tak bogate w magnez, jak roślinne źródła tego minerału.

Magnez przywraca ciału jego swobodną, niezakłóconą naturę energetyczną i dlatego jest korzystny w przypadkach wielu chorób, w których występują zastoje i nieregularne objawy.

Zastosowania magnezu przyjmowanego w pożywieniu niemal w całości odpowiadają chorobowym zaburzeniom wątroby/pęcherzyka żółciowego, tak też są one rozumiane według starożytnej medycyny chińskiej.

Uzdrawiające właściwości i zastosowania bogatego w magnez pożywienia obejmują:

• uspokajanie działania nerwów;
• harmonizowanie rozmaitych zaburzeń równowagi mentalnej i emocjonalnej, włączając w to rozdrażnienie, depresję, syndrom dwubiegunowy, zaburzenia snu, zespół napięcia przedmiesiączkowego;
• rozluźnianie działania mięśni, włączając w to mięsień serca, łagodzenie napadowych ataków zaburzeń, takich jak migrena, zespół nagłej śmierci niemowlęcej, drętwienie i skurcze w całym ciele (łącznie z rzucawką);
• zapewnienie lepszej perystaltyki w celu usunięcia zaparcia;
• przezwyciężanie szybko następujących wahań poziomu cukru we krwi w przypadkach alkoholizmu i cukrzycy.

Inną cechą pokarmów z wysoką zawartością magnezu jest ich zdolność do wzmacniania strukturalnego aspektu ciała, co przyczynia się do przeciwdziałania takim zaburzeniom, jak zespół przewlekłego zmęczenia, fibromialgia, zapalenie stawów i osteoporoza. Jeden ze sposobów takiego działania polega na tym, że magnez "wypycha" nadmiary wapnia, znajdujące się w tkankach miękkich, do kości. Zbyt duża ilość wapnia w tkankach miękkich działa osłabiająco i może zaostrzyć takie dolegliwości jak fibromialgia, która obciąża mięśnie i nerwy. Badania naukowe dowodzą, że ani jedna cząstka wapnia nie wniknie do kości, jeśli jednocześnie w organizmie nie będzie odpowiedniego poziomu magnezu. W konsekwencji, mimo że łykamy mnóstwo preparatów wapnia, ogólnie nadal mamy słabsze kości niż ludzie, którzy przyjmują dostateczne, ale stosunkowo niższe ilości wapnia.

Wiadomo, że zanik kości, czyli osteoporoza, na stanowi wielki problem zdrowotny. Niemniej jednak intensywne przyjmowanie wapnia bez odpowiedniego uzupełniania magnezu w diecie może prowadzić do kolejnego groźnego zaburzenia: wapń ma skłonność raczej do odkładania się w tkankach miękkich aniżeli do wnikania w kościec. A zatem nadmiar wapnia w tkankach miękkich, problem badany dogłębnie od co najmniej 30 lat, może predysponować do dosłownie wszelkich chorób zwyrodnieniowych, a szczególnie dotyczących nerek, kośćca, serca i układu naczyniowego. W niektórych sytuacjach przyrost poziomu wapnia w tkankach miękkich świadczy o wczesnym stadium rozwoju nadmiaru wewnątrzkomórkowego wapnia w komórkach nerwowych mózgu, jak w chorobie Alzheimera. Magnez przyjmowany w pożywieniu pomaga kontrolować procesy wewnątrzkomórkowe i utrzymuje wapń w dynamicznej równowadze.

Rośliny bogate w magnez, takie jak nacie warzyw, trawa jęczmienna, chlorella, wodorosty,
miąższ aloesowy, pełne zboża i wszelkie warzywa strączkowe, są w różnym stopniu obdarzone właściwościami przeciwutleniającymi. Badania wykazują, że brak magnezu tkankowego przyczynia się zarówno do stanów zapalnych, jak i formowania się rozmaitych wolnych rodników, które z kolei wywołują patologiczne zmiany oksydacyjne.

Trzeba zauważyć, że pojedynczy minerał nie działa tak dobrze, jeśli zostanie odizolowany. Każdy minerał jest najskuteczniejszy, kiedy towarzyszą mu wszystkie inne minerały i związki śladowe, a tego rodzaju połączenie można znaleźć w nierafinowanym, pełnowartościowym pożywieniu.

Kiedy już poznaliśmy tak przekonujące, właściwości zaledwie jednego składnika jakim jest magnez, weźmiemy również pod uwagę setki innych korzystnych składników i roślinnych związków chemicznych zawartych w zróżnicowanej diecie opartej na nieprzetworzonych pokarmach roślinnych. Wiedza ta pozwoli nam zrozumieć, że w wielu przypadkach chorób degeneracyjnych serca i naczyń krwionośnych wyleczenie jest naprawdę możliwe nawet w tak krótkim okresie, jak kilka tygodni.

Ostatnia kwestia, łącząca niski poziom magnezu z nadmiarem wapnia w tkankach miękkich, dotyczy zaburzeń gospodarki wapniowej, jak również zapalenia stawów. Niemal każdy zauważył u siebie albo u innych oznaki tego rodzaju zaburzeń w postaci ostróg kostnych, narośli wapniowych lub obrzmiałych miękkich torbieli, które pojawiają się w stawach, albo może nawet odczuł podczas masażu stóp przenikliwy ból wywołany przez kryształy wapnia.

Chociaż ludzie ci są przekarmieni kaloriami, to nieświadomie cierpią na głód minerałów (włączając w to magnez), witamin, podstawowych kwasów tłuszczowych, enzymów, przeciwutleniaczy, a szczególnie na głód właściwego pożywienia, zawierającego prawdziwą siłę życiową. Tego rodzaju niedobory pokarmowe występujące u większości ludzi nie oznaczają, że stany zwyrodnieniowe nie mogą wywodzić się z innych niż dieta przyczyn, łącznie z czynnikami genetycznymi.

W organizmie dorosłego człowieka znajduje się ok. 24-35 g magnezu i jest on zgromadzony w kościach (50-60% ), w komórkach tkanek miękkich (40-50%) oraz we krwi (1%). Jako, że we krwi znajduję się tylko 1% ogólnej ilości tego pierwiastka w organizmie, badanie krwi jest wyznacznikiem bardziej równowagi i homeostazy, a nie prawidłowej wartości. Tak więc nawet jeśli poziom magnezu we krwi wychodzi w normie, może się zdarzyć, iż cierpimy na jego poważny niedobór! Realny poziom jego zawartości może wyznaczyć analiza pierwiastkowa włosów.

Magnez wchłania się w jelicie cienkim w wyniku ułatwionej dyfuzji oraz transportu biernego. Niedobór magnezu występuje w wyniku jego zbyt małej zawartości w pożywieniu (dobowe zapotrzebowanie na magnez wynosi u dorosłego człowieka około 0,25 mmol/kg masy ciała (310-420 mg)), upośledzonego wchłaniania z przewodu pokarmowego (przewlekłe biegunki) oraz zwiększonego wydalania przez nerki (alkoholicy, chorzy na cukrzycę, osoby leczone lekami moczopędnymi). Hormony stresu (katecholaminy, glikokortykosteroidy, aldosteron, hormony tarczycy) powodują także zwiększone wydalanie tego minerału. Niestety magnez jest pierwiastkiem, który jest słabo przyswajalny przez organizm (wchłanianie magnezu z diety wynosi 30-40%), dlatego też musi być dostarczany z zewnątrz. Obecnie z powodu coraz mniejszej zawartości magnezu w wodzie i podstawowych produktach spożywczych, jego suplementacja wydaje się być konieczna.

Warto wspomnieć, iż największą rolę w utrzymaniu prawidłowego poziomu magnezu we krwi odgrywają nerki.

Funkcje magnezu w organizmie

• uczestniczy w licznych szlakach i przemianach biochemicznych, dotyczących m.in. syntezy białek i kwasów nukleinowych, lipidów i węglowodanów, uczestniczy w syntezie, wchłanianiu i uwalnianiu niektórych hormonów (adrenalina, parahormon, kalcytonina, insulina) i w syntezie enzymów i soków trawiennych,
• wspomaga pracę wątroby,
• jest jednym z kluczowych regulatorów transportu elektrolitów przez błony komórkowe,
• stymuluje procesy obronne organizmu,
• wpływa na twardość kośćca (zapewnia prawidłową mineralizację i rozwój kości, przyspiesza ich przebudowę),
• działa przeciwmiażdżycowo i przeciwzakrzepowo,
• wpływa na pobudliwość nerwowo-mięśniową.

Objawy niedoboru magnezu

Do najbardziej znanych objawów niedoboru magnezu należą:

• zmęczenie,
• skurcze i drżenie mięśni, drżenie jednej powieki,
• zaburzenia snu,
• nocne poty,
• zaburzenia rytmu serca, kołatanie, arytmia,
• trudności w koncentracji
• bóle głowy i migrena,
• nerwowość, rozdrażnienie, lęki,
• nadciśnienie,
• wypadanie włosów,
• próchnica zębów,
• łamliwość paznokci.