Obserwacja i dystans

Obserwacja i dystans to ważne lekcje przetrwania i budowania siebie. Proces obserwacji wyznaczają techniki pomocnicze:

I. Modlitwy (medytacji) – czyli odnalezienie się w wyższych wymiarach przez co potęguje się zdolność sprawczą, która kształtuje człowieka o wyższych poziomach tej i innej rzeczywistości, (czyli, jak my w modlitwie coś przerabiamy, to jest w nas coraz więcej nowego, inna jest też wibracja, inaczej możemy przyjmować też informacje, musimy być na wysokich wibracjach by przyjąć info bez energii, bo przyjmując info z energiami, przyjmujemy pasma, które tę informację przyniosły i nas stanowią) i wtedy nie przyjmujemy informacji z wyższego poziomu.

II. Zdystansowania – przez co człowiek jest w stanie oglądać sytuację bez udziału energii wymuszających programowe oceny i tworzących systemy (całkowity dystans, przyjmowanie info bez pasm energetycznych, które je przenoszą, szczególnie nisko wibracyjnych).

III. Załamania – gdzie przyjęcie najgorszego wariantu i przeżycie go niweluje część energii podpiętych pod sytuację, przez co jakiś problem lub założenie wydaje się lżejsze, czyli pozbawione części energii ( strachu), co pozwala ujrzeć nowe treści, czyli informacje podpięte pod inne pasma wibracyjne. Ta technika zdystansowania jest bardzo ważna – wiele programów tak jak program samozagłady działa w człowieku dopóty dopóki istnieją w człowieku wibracje. Jak człowiek umiera, nie ma kogoś, kto je podtrzymuje i problem znika. Przez technikę założenia przeżycia najgorszego sprawiamy, że osiągniemy taki stan poziomu wibracji, że te programy, które nas uwalały, przestają działać, nie ma ich. Przeżyj to, czego się boisz, wejdź w ten stan przyszłości – lęk, strach, śmierć i programy się kasuje (przestają działać niszczące nas energie).

IV. Nadbudowy – gdzie ujrzenie najdoskonalszego wariantu pozwala być receptywnym na halo informacyjne w obszarach, które były dotychczas blokowane. Pozwala dostrzec kolejne zależności, kolejne nici tworzące sytuacje, a mogące być ujrzanym tylko przy wchodzeniu danej sytuacji w wyższe obszary stawania się ( wejście w wyższe wibracje oddala nas od tego, co było i ukazuje nowe elementy, informacje przenoszone przez pasma, które w tej chwili nie są dostępne, jesteśmy w wielu miejscach i możemy wybrać przynajmniej mechanizm działania). Te cztery techniki mówią o wspieraniu techniki obserwacji. Bez umiejętnej obserwacji nie ma trafnej oceny sytuacji, a bez trafnej oceny nie istnieje podjęcie właściwej decyzji, od której zależą pożądane zmiany w danej przestrzeni życiowej.