Rola energii życiowej, homeostaza oraz wpływ bioenergoterapi na równowagę wewętrzną

Homeostaza ustroju opisywana jest często jako stan dynamicznej równowagi wewnętrznej organizmu. O jej utrzymaniu decyduje wewnętrzny system kontroli wielu procesów życiowych, umożliwiający utrzymanie np. temperatury ciała, ciśnienia krwi, objętości i równowagi elektrolitowej płynów ustrojowych, ciśnienia parcjalnego tlenu i ilość tlenu dostarczanego do mózgu.

Współdziałanie układu nerwowego, hormonalnego i immunologicznego jest podstawą prawidłowej homeostazy i dobrego stanu zdrowia.

Przewlekły stres powoduje zmiany w układzie neurohormonalnym i immunologicznym jak również w funkcji układu sercowo-naczyniowego i pokarmowego. W konsekwencji szkodliwego działania stresu na organizm, mogą rozwijać się ostre i przewlekłe choroby, niektóre z nich określane jako "choroby cywilizacyjne" ( np. choroby układu krążenia, cukrzyca, osteoporoza).

Natura obdarzyła nas zdolnościami wzmacniającymi zdolność organizmu do dawania sobie rady ze stresem poprzez wspomaganie prawidłowych funkcji organizmu z biologicznego i fizjologicznego punktu widzenia. Właściwości podnoszące energie przynoszą istotne korzyści dla organizmu utrzymując prawidłową homeostazę.

W organizmie nieustannie zachodzi ogromna ilość procesów wymagających względnie stałych warunków. Oznacza to, że parametry określające stan wewnętrznej harmonii mogą wahać się tylko w określonych granicach. Jednocześnie zmienność środowiska zewnętrznego otaczającego nas znacznie się waha, co doprowadza do zaburzeń i wewnętrznej nierównowagi. Wpływ zmieniających się warunków zewnętrznych mogłoby dość szybko doprowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu, gdyby nie jego zdolność do zachowania względnie stałego środowiska wewnętrznego. Taki stan dynamicznej równowagi wewnętrznej nazywa się homeostazą. O jej utrzymaniu decyduje wewnętrzny system automatycznej kontroli wielu procesów życiowych, umożliwiający utrzymanie między innymi: odpowiedniej temperatury ciała, PH krwi, ciśnienia krwi, stężenia związków chemicznych w płynach ustrojowych (np. hormonów i glukozy).

Wprowadzenie do nauki w latach dwudziestych XX wieku obowiązującego terminu homeostazy, przypadło w udziale Cannonowi. Określił on homeostazę jako stały stan równowagi środowiska wewnętrznego organizmu, utrzymywany poprzez odpowiednią koordynację i regulację procesów życiowych. W szczególności zwrócił on uwagę na bardzo duże możliwości przystosowawcze ludzkiego organizmu. Możliwości te są funkcją złożonych procesów fizjologicznych, które koordynowane są przez współdziałanie układu nerwowego, hormonalnego i immunologicznego. Całość współzależności zachodzących pomiędzy tymi trzema układami określa się mianem sieci neuro-immuno-hormonalnej, której fundamentalne znaczenie w utrzymaniu homeostazy organizmu jest obecnie powszechnie uznane.

Prawidłowe funkcjonowanie organizmu jako całości, a więc prawidłowa homeostaza, jest oczywiście efektem pracy i współpracy wszystkich elementów składowych organizmu. Ważne są złożone mechanizmy dostosowawcze działające na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Podobnie jak istotna jest rola układu krążenia, oddechowego, pokarmowego, mięśniowo szkieletowego i moczowego.

Podsumowując, dobry stan zdrowia wymaga idealnego stanu równowagi organizmu (homeostazy) oraz sprawnych mechanizmów adaptacyjnych do zmieniających się warunków życia.

W tym aspekcie upatruje się rolę energii życiowej, którą nazywamy bioenergią, a działania profilaktyczne i prozdrowotne bioenergoterapią, posiadającą właściwości wspomagania zarówno homeostazy jak i mechanizmów adaptacyjnych organizmu. Te możliwości są tym bardziej istotne, ponieważ istnieje wiele sytuacji w których organizm narażony jest na działanie czynników, które zakłócają jego czynności, a w sytuacji gdy ich działanie się przedłuża, są zagrożeniem dla homeostazy organizmu. Czynniki te nazywane są stresorami, a odpowiedź organizmu na ich działanie – stresem.

Stresorem mogą być: złe zewnętrzne warunki fizyczne, (np. skażenie środowiska, głód, brak tlenu) oraz wewnętrzne (np. stany zapalne, wzrost temperatury ciała), negatywne czynniki wywierające wpływ na psychikę.

Można zatem przyjąć, że stresorem może być każdy bodziec, który zagraża prawidłowej homeostazie organizmu.