Cukrzyca, metody postępowania wg. Bołotowa

Cukrzyca ma częściowo związek z trzustką, cukrzyca posiada kilka stadiów. W stadium początkowym cukrzycy, cukru w moczu i we krwi jest niewiele (w moczu do 1 %). Chory przy pomocy diety obywa się bez insuliny. Niekiedy zamiast cukru spożywa glukozę, a niekiedy sorbitole i ksylitole lub stewię.

W cięższych postaciach choroby, kiedy wysepki Langerhansa są osłabione, chorzy nie mogą obejść się bez zastrzyków z insuliny, gdyż w przeciwnym razie może dojść do śpiączki i śmierci.

Do leczenia cukrzycy przede wszystkim potrzebne jest odciążenie trzustki i ulżenie jej w procesie wytwarzania insuliny oraz nauczenie się, jak rozkładać cukier we krwi metodami pośrednimi.

1. W celu leczenia cukrzycy przede wszystkim trzeba nauczyć się samemu ustalać poziom cukru w moczu, przy pomocy glukotestu i pomiary te zapisywać trzy, pięć razy dziennie w postaci wykresu. Pomiary te dają możliwość ustalenia średniej wartości cukru w moczu i charakter zmniejszania się go w trakcie leczenia. Od czasu do czasu należy skontrolować poziom acetonu w moczu.
   
   
2. Ustalono doświadczalnie, że poziom cukru we krwi (i w moczu jako następstwo) gwałtownie spada podczas głodu, chłodu, pracy i podczas spożycia enzymów kwaśno-cynkowych. Spożycie produktów roślinnych podnosi poziom cukru bardziej niż spożywanie produktów zwierzęcych.
   
   
3. Należy wyraźnie rozróżnić dwa rodzaje cukrów:
   
   1. cukry roślinne, skrobia, glikozydy;
   2. cukry zwierzęce, miód, glikogeny, serwatka mleczna.
      
      Pierwszy rodzaj cukrów powstaje podczas spożycia pokarmu roślinnego (na przykład jabłek, winogron, gruszek, wiśni, śliwek itd.).
      
      Drugi rodzaj powstaje podczas spożycia pokarmu pochodzenia zwierzęcego.
      
      Przykładem takiego cukru jest miód lub glikogen międzykomórkowy. Testy wykonywane przy pomocy glukometru podają jednakową reakcję na oba rodzaje cukrów. Jednak cukier pochodzenia zwierzęcego nie jest dla organizmu niebezpieczny i nie ma potrzeby, by go niszczyć. Dlatego jeśli owoce przy cukrzycy są niewskazane, to miód przeciwnie, należy wprowadzać po trochu do organizmu.
      
      
4. Leczenie cukrzycy zaczyna się od opisanego wyżej przywracania do normy układu pokarmowego.
   
   
5. Następnie przechodzi się do zabiegów na trzustce. W tym celu o godzinie, w której najwięcej jest cukru we krwi, należy zorganizować kąpiele naprzemienne, czyli rozgrzewanie ciała, schładzanie go i ponowne rozgrzewanie. Zauważono, ze kąpiel w zimnej wodzie gwałtownie obniża ilość cukru we krwi. Z reguły u wszystkich pływaków (morsów, wodołazow) obserwuje się hipoglikemię (obniżony poziom cukru we krwi). Dlatego schłodzenie organizmu w zimnym basenie, a następnie rozgrzanie go uwalnia od cukru w takiej mierze, że praktycznie nie ma potrzeby wprowadzania do organizmu insuliny. Po takich zabiegach należy zmierzyć poziom cukru i ustalić jego średnią wartość.
   
   Szczególnie skuteczne są zabiegi obniżania cukru przy pomocy sauny. Należy w niej najpierw się rozgrzać, a potem na 10-15 sekund zanurzyć się w zimnym basenie, po czym znów rozgrzać się itd. W czasie odpoczynku należy pić słodkawą zakwaszoną "carską wódką", herbatę zaparzoną na piołunie lub strączkach fasoli i jeść po trochu owoce, tak aby po saunie ilość cukru w moczu nie przewyższała 1-2%.
   
   
6. Oprócz zabiegów dotyczących trzustki należy wprowadzać do organizmu enzymy, które stymulują jej pracę. Takie enzymy uzyskuje się na bazie roślin rdestowatych. Przygotowuje się dwie substancje płynne: a) gorzką herbatę, b) enzym na gorzkich substancjach.
   
   Herbatę robi się zwyczajnie poprzez podgrzanie wody do 70-B0°C (nie wolno doprowadzić do wrzenia) i dodając do niej rośliny w ilości jednej lyżki stołowej na dwie szklanki wody. Wszystko zaparza się przez jedną, dwie godziny w termosie. Pije się po szklance 30 mimut po posiłku. Czas trwania kuracji zależy od wynikow analiz moczu na okoliczność poziomu cukru.
   
   Enzymy przygotowuje się według ogólnej metody: - trzy litry wody; - łyżeczka kwaśnej śmietany; - pół szklanki rośliny;  - owinięty w gazę (woreczek) obciążnik, aby nie było kontaktu z powietrzem;  - naczynie należy szczelnie zasłonić gazą; - odstawić na dwa/trzy tygodnie (lub więcej, w zależności od enzymu).
   
   W charakterze roślin służących do przygotowania enzymow stosuję się: - gałkę muszkatołową; - strączki fasoli; - soforę japońską; - cykorię; - GLISTNIK - JASPÓŁCZE ZIELE; - jastrzębiec; - oset; - rdest;  - dziewannę; - trzmielinę. Z tej listy bierze się jedną lub dwie rośliny, z których enzymy przygotowuje się i pije oddzielnie: dwa tygodnie jeden enzym, dwa tygodnie drugi. Kwas do leczenia cukrzycy można przygotowac też z czarnej jagody, galangalu, świetlika, różeńca górskiego, eleuterokoka, cytryńca, aralii mandżurskiej i żeń-szenia.
   
   
7. Dobre efekty daje kwas przygotowany z roślin regenerujących genetykę, takich jak arnika, rojnik, szczawik zajęczy, kapusta morska, łopian, lilia, a także rośliny zawierające cynk (grusza, morwa, jabłko, czeremcha, czarna jagoda).
   
   
8. Po posiłku koniecznie trzeba wypić łyżeczkę "carskiej wódki" w czystej postaci lub z herbatą albo kawą. Tylko w takim przypadku cukier w pełni rozszczepia się na pożyteczne dla organizmu cząstki. W takiej postaci cukier można spożywać nawet przy cukrzycy. "Carska wódka" sprzyja rozszczepieniu sacharozy i właściwemu przyswojeniu produktów jej rozpadu. Można przy tym nie obawiać się nadmiernego spożycia cukru: ani glukoza, ani fruktoza nie jest w stanie sprowokować cukrzycy.

Stan cukrzycowy często pojawia się na skutek infekcji przy całkiem zdrowej trzustce. Występuje mnóstwo bakterii, które kolonizują jelito cienkie i przetwarzają cukry ze zużyciem insuliny. Przez jelita przechodzi 8-9 litrów płynów wydzielanych przez żołądek, wątrobę i trzustkę, a wśród tych płynów występuje insulina.

Ponieważ płynna frakcja krwi trzykrotnie przechodzi przez układ pokarmowy, to większość insuliny stykając się z bakteriami, zostaje zużyta na przetwarzanie cukrów właśnie w jelitach. Tutaj występuje glikoliza bez dostępu tlenu, lecz z podwyższonym zużyciem insuliny, którą obserwujemy w komórkach glist.

Podobna glikoliza występuje w jelitach wyłącznie podczas ich kolonizacji przez acetonowe bakterie drożdżowe. Baktene te różnią się od zwykłych bakterii jelitowych zdrowego człowieka tym, że przetwarzając cukry, stymulują zwiększone zużycie insulmy i wytwarzają wiele acetonu. Dlatego człowiek zarażony bakteriami acetonowymi cierpi na cukrzycę przy całkowicie zdrowej trzustce.

Takich chorych leczy się poprzez wydalenie bakterii acetonowych z jelit i zastąpienie ich zwykłymi bakteriami pobranymi z serwatki mlecznej mleka matki karmiącej.

Leczenie podobnych pacjentów (a jest ich większość wśród chorych na cukrzycę) stanowi niełatwe wyzwanie. Metody leczenia opracowywane są indywidualnie w każdym konkretnym przypadku. W każdym razie nie obchodzi się bez profesjonalnej konsultacji lekarskiej.

Bakterie acetonowe usuwa się zwykłym piołunem lub gorzkimi substancjami z chmielu, tataraku, bagna, gałki muszkatołowej, sofory japońskiej, za pomocą soku z buraka i akacji. Lekarz poradzi, jak przygotować herbatę z gorzkich roślin i jak ją pić w przypadku występowania w jelitach bakterii acetonowych.

Jeśli zauważycie, że zaczynacie cierpieć na wielomocz lub odczuwacie gorycz w gardle, pieczenie dłoni i stóp, zmniejszoną potliwość, pogorszenie wzroku (z reguły w kierunku dalekowzroczności - wada plusowa), to wskazuje to na występowanie dużej ilości cukru we krwi).

W razie podejrzenia występowaniaoroby cukru we krwi możecie najpierw przekonać się o tym przy pomocy glukometru. Można też posłużyć się paskami do określenia zawartości glukozy w moczu.

Wiadomo, że paski, które stosuje się do błyskawicznej analizy zawartości glukozy w moczu, mają około 50 mm długości i poprzeczne kreski jasnożółtego koloru oraz są nasycone roztworem enzymów i barwników. Przy pomocy takiego paska można ustalić poziom glukozy w moczu zarówno jakościowo, jak i ilościowo w granicach od 0,1 do 2% i wyżej. Metoda pomiaru glukozy oparta jest na specyficznym zakwaszeniu glukozy przy pomocy enzymu glukozooksydazy. Powstająca przy tym woda utleniona rozkładana jest przez drugi enzym, peroksydazę, i zakwasza dodany barwnik. Zmiana koloru barwnika podczas zakwaszenia będzie świadczyć o występowaniu glukozy w moczu.

Aby uzyskać jakieś dane dotyczące występowania cukru w moczu, pasek należy zanurzyć w moczu tak, aby żółta kreska była cała zamoczona. Pasek należy natychmiast wyjąć z moczu i porównać jego barwę z wzorcem, który znajduje się w komplecie z instrukcją. jeśli kolor paska pozostaje niezmieniony, jasnożółty, to cukier w moczu nie występuje. jeśli zaś kolor paska zmienia się na zielony to cukru w moczu jest więcej niż 2%. Przy pomocy paska testowego można ustalić cukier w zakresie 0,1 do 2%. 

Przy wystąpieniu cukru w moczu należy natychmiast zwrócić się do endokrynolnga przeprowadzić ekspertyzę i ustalić stopień zaawansowania choroby. Można też częściowo pomóc sobie samemu. W tym celu należy natychmiast przystąpić do wykonywania zabiegów kwintesencji z kolejnymi zabiegami uzupełniającymi, które pomagają obniżyć poziom cukru w organizmie niezależnie od stadium schorzenia.

Cukier we krwi spada podczas głodówki, przy schłodzenm, przy spożyciu goryczy. W czasie pracy fizycznej i ćwiczeniach sportowych, a także w środowisku kwaśno-słonym w narządach krwiotwórczych i limfotwórczych. Jeśli cukier nie dostaje się do organizmu, to jego nadmiar szybko zostaje zużyty. Jeśli są to wielocukry (cukry pochodzenia roślinnego), to do ich rozszczepienia wymagana jest insulina. Jeśli cukry są pochodzenia zwierzęcego, to insulina do ich rozszczepienia nie jest wymagana.

Cukier zostaje intensywnie zużyty podczas wychłodzenia organizmu. Należy przy tym jednak pamiętać, że wychłodzenie jest niebezpieczne i można się przeziębić. Dlatego schłodzenie zazwyczaj prowadzi się w saunach. Najpierw rozgrzewa się w saunie, a następnie schładza się w basenie z zimną wodą. Przy gwałtownym ochłodzeniu komórki skóry szybko spalają cukier międzykomórkowy, aby utrzymać stałą temperaturę. W rezultacie cukier szybko się spala, lecz żeby wyprowadzić z organizmu powstałe podczas schłodzenia zasady, trzeba znów pójść do sauny i dobrze się rozgrzać. Należy przy tym często pić herbatę z "carską wódką". Kilka zabiegów spowoduje, że poziom cukru we krwi spadnie.

Substancje gorzkie nasilają czynność trzustki, gdyż zostają rozszczepione na dwa ważne enzymy: insulinę i trypsynę. Trypsyna tworząc parę z żółcią, trafia do dwunastnicy w celu rozszczepienia białek roślinnych, a insulina w parze z aminokwasami wątroby uczestniczy w rozdrabnianiu cukrów.

Leczenie cukrzycy jest ściśle indywidualne w przypadku każdego pacjenta. Najpierw konieczne jest ustalenie wszystkich nieprawidłowości występujących w organizmie. Następnie należy rozpisać całą metodykę regeneracji wysepek Langerhansa, nauczyć się mierzyć występowanie cukru w moczu, ślinie, krwi bez pobierania krwi (bezpośrednio prześwietlając skórę lub płatki uszu). Wszystkie te sposoby są dość dobrze opracowane i wystarczy ich się nauczyć. Jednak indywidualne podejście do leczenia schorzenia zmusza do tego, by wszystkie zabiegi prowadzić pod okiem lekarza.

Wszyscy przedstawiciele oficjalnej medycyny twierdzą na temat cukrzycy, że nie da się jej wyleczyć, lecz można z nią żyć. Istnieje jednak kilka kierunków leczenia, które bez wątpienia działają, poprawiając stan chorego.

Po pierwsze, są to roztwory solne. Doświadczenie kliniczne wykazało, że nawet wprowadzenie zwykłej soli fizjologicznej (0,09%) w kroplówce dożylnie stwarza optymalne środowisko w organizmie, pozwalając istotnie zmniejszyć dawkę insuliny, a w niektórych przypadkach doprowadzając do hipoglikemii -obniżonego poziomu cukru we krwi. Można jednoznacznie powiedzieć, że zasolenie organizmu przy cukrzycy jest korzystne. Szczególnie w przypadku„ gdy własnej insuliny jest wystarczająco dużo i trzeba po prostu stworzyć środowisko, w którym ona zadziała, co ma miejsce głównie przy cukrzycy nieinsulinozależnej, czyli typu II.

Po drugie, gorycz, czyli musztarda, chrzan, cebula itd ... pokarm gorzki, kwaśny i słony to neutralizator cukru.

Czy ma to odniesienie do cukrzycy typu I, w tym przypadku brak własnej insuliny w organizmie lub jest jej niezwykle mało. Dzieje się tak w następstwie usunięcia trzustki, jej choroby wirusowej lub z innych powodów. Lecz i w tym przypadku wszystko, ma swoje zastosowanie.

Trzeci czynnik to mikroelementy, wśród których najważniejszy cynk, kwasy z roślin zawierających cynk: gruszka,  morwa,  jabłko, czeremcha i czarna jagoda. Drugi, ważny mikroelement przy cukrzycy to chrom.

Co prowadzi do niedoboru tych mikroelementów. Główną przyczyną niedoboru mikroelementów jest odzywianie produktami rafinowanymi, przemysłowy sposób chodowli drobiu i trzody chlewnej, brak w warzywach i owocach hodowanych z zastosowaniem nawozów sztucznych wystarczającej ilości pierwiastków. Czy jest wyjście z tej sytuacji? Enzymy i kwasy Bołotowa na odpowiednich roślinach (nie nalewki) to właśnie wyjście. Enzymy zawierają aminokwasy egzogenne, a produkty fermentacji działają w organizmie bardziej aktywnie.

Idea Bołotowa dotyczy środowiska kwaśnego i zasadowego, zasada parzystości narządów, zastępowanie chorych komórek zdrowymi to mądra rzecz. Współczesna medycyna nie postrzega organizmu człowieka z takiego punktu widzenia. A przecież jest to słuszne podejście, gdyż nie tak łatwo zaburzyć równowagę organizmu, który wciąż walczy.

Bardzo ważne jest, by stworzyć zrównoważone środowisko w przypadku choroby. Jeśli jedna nerka jest usunięta, to druga bierze na siebie jej funkcje, po usunięciu śledziony jej funkcję w jakimś stopniu przejmuje wątroba, lewe i prawe płuco mogą się nawzajem zastępować, z jednym jądrem organizm nadal istnieje, po usunięciu jajników u kobiety ich rolę przejmują nadnercza.  W przypadku zaprzestania pracy nerek należy uruchomić inne układy wydzielnicze w organizmie. Największym gruczołem endokrynnym jest skóra. Przez skórę można nie tylko wydalić z organizmu odpady, ale też odżywiać organizm. W tym celu trzeba tylko przestrzegać dwóch warunków: rozgrzać skórę i usunąć ochronną warstwę tłuszczową przy pomocy octu.

BARWINEK RÓŻOWY

Nalewki z liści barwinka stosuje się do powstrzymywania krwotoków, przy bólu zęba, do leczenia cukrzycy, jako środek obniżający poziom cukru. Niektóre alkaloidy barwinka, na przykład wimblastyna, winkrystyna, onkowina, stosowane są przy leczeniu ostrej postaci białaczki u dzieci. Najskuteczniejszy jednak jest barwinek w postaci enzymów, które tworzą się na skutek fermentacji kwasu mlekowego.

Do jego przygotowania bierze się:

• trzy litry serwatki mlecznej,
• pól szklanki liści barwinka,
• szklankę cukru,
• łyżkę stołową kwaśnej śmietany.

Roślinę umieszcza się na dnie sŁoja przy pomocy woreczka z gazy obciążonego kamieniem. Wszystko fermentuje przez co najmniej trzy tygodnie w ciepłym pomieszczeniu (18-25°C). Pije się po pół szklanki w czasie bólu 10-15 minut przed posiłkiem.