Zasada jedności przeciwieństw

Zasada parzystości lub zasada jedności przeciwieństw rozciąga się na takie pojęcia jak pozytywność i negatywność. Pozytywność w sumie z negatywnością daje stałą i dlatego można pozytywność uznać za przeciwieństwo negatywności. Zarówno pozytywność, jak i negatywność należy uznać za cechy przyrody. Najprostszy przykład przejawu pozytywności i negatywności obserwujemy podczas fotografowania metodą tradycyjną. Wywołany film ma postać negatywu. Przy ponownym sfotografowaniu negatywu, czyli podczas odbicia, uzyskujemy obraz pozytywowy. Łącząc obraz pozytywowy z negatywowym przez nałożenie obu obrazów na siebie, uzyskujemy zerową informację optyczną.

W związku z tym można postulować, że suma informacji pozytywu i negatywu zawsze równa jest stałej. W przypadku idealnego pozytywu i negatywu prawem będzie, że jeśli jest pozytyw i został on wyrażony materialnie, to negatyw może zostać wyrażony również przez brak materialności. Rozważmy przykłady negatywnej i pozytywnej informacji.

Jesli wziąć na przykład obrazy dźwiękowe, to mowa lub muzyka należy do informacjii pozytywnej. Aby uzyskać negatywną mowę lub muzykę, należy ze spektrum hałasu usunąć linie spektralne mowy lub muzyki, a spośrod pozostałych linii spektralnych zsyntetyzować obrazy mowy i muzyki. Negatywna mowa lub muzyka w spektrum hałasu czerności będzie występować nie w postaci dźwięków, lecz w postaci obrazów milczenia, niejako przerw w brzmieniu hałasów. Przerwy te obrazo jednak mają te same obazy mowy i muzyki. Chociaż obrazy te nie są słyszalne, niemniej można je dostrzec w obramowamu z hałasu.

Pozytywność i negatywnosc spotykamy często, na poziomie ludzkich doznań. Pozytywność i negatywność należy do dość ogólnych kategorii. Chakrakteryzują one niejako zachowanie i samą istotę natury. Przypomnijmy sobie funkcję okresową Fouriera na poziomie jednego impulsu. Jak wiadomo, pojedynczy impuls przedstawiony w odstępach czasu t₁ i t₂, zgodnie z funkcją Fouriera, stanowi sumę nieskończonego spektrum częstotliwości, które sumując się w nieskończonych odstępach czasu, dają zawsze sumę równą zeru. Tylko w odstępach czasu t₁ i t₂ suma ta nie jest równa zeru. Tak więc jeśli dany impuls i całe spektrum częstotliwość uznamy za pozytyw, to negatywem okaże się impuls o nieskończonej rozciągłości z przerwą w odstępie czasu t₁ i t₂.

Teraz wyobraźmy sobie cząstkę elementarną jako efekt sumy nieskończonych sinusoid (zgodnie z tą samą funkcją Fouriera), tylko spektralne sinusoidy nie będą jednowymiarowe, lecz trójwymiarowe. Całkiem uprawnione będzie przedstawienie materialnej cząstki jako pozytyw, a ponieważ cząstka ta odpowiada jakiejś części energii, to negatyw tej cząstki będzie nieskończoną energią.

Cząstka materialna różni się oczywiście od prostokątnego impulsu funkcji Fouriera. W idealnej sytuacji materialna cząstka elementarna stanowi pustościenną sferę kulistą, gdyż brzusiec fali stojącej może ukształtować się w postaci pustego pęcherzyka w przestrzeni eteru. Pod prawdziwym elementem materii rozumiemy właśnie takie kulki, które nie składają się z niczego, gdyż prawdziwe elementy materii są jedynie stojącym brzuścem fal przestrzennych, czyli pustym pęcherzem.

Jeśli prawdziwy element materii uznamy za negatyw, to cała przestrzeń będzie wypełniona energią pozytywu. Panieważ prawdziwe elementy materii to puste kuliste przestrzenie, a przestrzeń to niejako ocean cieczy, to wyjaśnienie przyciągania prawdziwych elementów materii (czyli grawitacji) będzie już łatwe. Podobne zjawisko obserwuje się w środowisku wodnym, kiedy pęcherzynki powietrza przyciągają się nawzajem.

Innymi słowy, środowisko materialne nie jest niczym innym, jak ogółem pęcherzyków próżni z niezwykle małą energią widziane przez nas pustki, gdyż widzialne środowisko materialne to jedynie pozytyw pustych pęcherzyków.

Dokładnie tak samo każdy obiekt, w tym również biologiczny, stanowi pozytyw, którego negatywem jest pole energetyczne otaczające ten obiekt. Jeśli w charakterze pozytywu wziąć obiekt myślący, na przykład człowieka, to jego negatyw jest energetycznie nie tylko silniejszy, lecz również zdolny do większej obróbki myślowej informacji. Innymi słowy, negatyw człowieka też może okazać się rozumny, lecz na poziomie energetycznym. Najwidoczniej nasze ludzkie myślenie rozwija się na poziomie wymiany informacji między człowiekiem i jego energetycznym negatywem.

Energetyczny negatyw jednego osobnika, stanowiący pole falowe rozmyte w ogromnej przestrzeni, może zlewać się z energetycznymi negatywami innych osobników, a nawet z całą masą takich osobników. W falowej optyce rastrowej wiadomo już, że suma wartości sinusoidalnych jednej i tej samej częstotliwości zawsze da sinusoidalną wartość tej samej częstotliwości, lecz o większej amplitudzie. W ogólnej postaci trójwymiarowa suma negatywów jednego i tego samego spektrum częstotliwości daje także integralną sumę jednego i tego samego negatywu, tylko o większych parametrach. Innymi słowy, sumaryczny negatyw wszystkich ludzi planety jest jakby Bogiem stworzonym na obraz człowieka i zdolnym wpływać jakoś na ludzi, czyli na pozytywy swoich elementow rastrowych.

Energetyka negatywu góruje nad energetyką pozytywów. Dlatego praprzyczyna wszystkiego jest energetyka negatywu, która jest w stanie płodzić pozytywy. Najprawdopodobniej negatyw ludzi wygląda jak kobieta. Dlatego jeśli mowa o tym, kogo Bóg stworzył w pozytywie jako pierwszego, mężczyznę, czy kobietę, to najprawdopodobniej pierwszym pozytywem była kobieta, drugim pozytywem był hermafrodyta, a dopiero potem - jeszcze jeden hermafrodyta, który stopniowo tracąc swoje cechy żeńskie, stał sie mężczyzną.

Interakcje myślowe między ludzkim pozytywem i jego negatywem, zwane niekiedy duszą zdolną do samodzielnego bytowania, wchodzą w sferę astralną działalności człowieka.

Pojęciem chemi pozytywnej rozumiemy całą współczesną chemię przekształceń, na przykład w postaci czystych substancji chemicznych lub czystych substancji chemicznych w wodzie. Środowiska chemii negatywnej są bardziej złozone.

Na przykład połączenie kwasu solnego z czystym wodorotlenkiem sodu (zasadą sodową) tworzy chlorek sodu. Reakcję tę uważamy za pozytywną. Lecz jeśli te same komponenty znajdą się w środowisku wodnym, na przykład w wodzie morskiej, w której występują wszelkie możliwe sole, to reakcja kwasu z zasadą i tak będzie miała miejsce i też powstanie chlorek sodu. Jednak tę reakcję nazywamy reakcją negatywną.

Podczas reakcji negatywnych, w odróżnieniu od pozytywnych, środowisko wodne zawiera mnóstwo różnych substancji, podczas gdy w reakcjach pozytywnych środowisko wodne nie zawiera żadnych pobocznych jonów. Czysta woda to niejako białe pole fotografii, a woda z mnóstwem różnych substancji jest niejako czarnym polem fotografii.

Rozumiejąc sens pozytywu i negatywu w fotografii i chemii, można ukazać różnice pomiędzy chemią negatywną i pozytywną. W pozytywnej chemii reakcje reagujących substancji są wymuszane, jeśli z jakiegoś powodu nie chcą przebiegać we właściwym kierunku. Składniki są dokładnie mieszane lub nagrzewane. W chemii negatywnej istnieje wybór reakcji, gdyż komponentów wyjściowych jest mnóstwo, lecz wybór ten zdeterminowany jest przez gradienty reagujących substancji. Ponieważ gradienty reagujących substancji są maksymalne u kwasów i zasad, to reakcje w chemii negatywnej będą zachodzić głównie pomiędzy kwasami i zasadami. Innymi słowy, chemia negatywna ma u swych podstaw wyłącznie reakcje zobojętniania pomiędzy kwasami i zasadami. W reakacji zobojętniania zawsze ma miejsce wydzielenie energii i oddzielenie częsci składników, na przykład wody. Wydzielająca się energia jest szacowana według jej zużycia do redukcji z produktu zobojętnienia kwasu i zasady. Jeśli produktem zobojętniania jest sól, na przykład chlorek sodu, to powstawanie tej soli przebiega z dość znacznym wydzieleniem energii. Lecz jeśli reakcja zobojętniania przebiega pomiędzy aminokwasami, to odbywa się z minimalnym zużyciem energii. Przy czym im lżejsza woda i jej składniki, wodór i tlen, tym mniejsze będzie zużycie energii do powstania białek i ich rozszczepienia na aminokwasy.

Dlatego rozszczepienie białek na amiinokwasy ma miejsce z doborem najlżejszej wody, która z minimalnymi nakładami energii rozszczepia się na wodór i grupę hydroksylową -OH. Fragmenty te są następnie wykorzystywane do tworzenia aminokwasów. Jeśli uzyskane aminokwasy znów się ze sobą łączą, to uzyskujemy oprócz białka wodę, lecz o bardziej stabilnych i lepszych jakościowo parametrach. W ten sposób chemia negatywna na poziomie aminokwasów pozwala uzyskać nie tylko białka, lecz także czystą wodę.

Inżynieria niegenetycznej. Chemia negatywna na poziomie aminokwasów pozwala urzeczywistniać dość skomplikowane konstrukcje biologiczne bez jakiejkolwiek genetyki. Genetyka jest tutaj w ogóle niepotrzebna, gdyż reakcje syntezy białek, chromosomów, kwasów nukleinowych, komórek i narządów istot biologicznych przebiegają na poziomie reakcji zobojętniania, które nie wymagają jakiegokolwiek sterowania i programowania. Reakcja zobojętniania przebiega do pełnego stłumienia w każdym poszczególnym przypadku kwaśnym i zasadowym składnikiem aminokwasów i tworzenia molekuł wody.