Czym nie jest Pokora, a czym jest Pokora

III stopnie Pokory

I stopień – z poziomu ciała fizycznego, czyli dla kogoś żywego to przyzwolenie na istnienie i działanie innym energiom. To robimy drogą rozumową – czyli jak pokochamy innych i wybaczymy im to dajemy im prawo do istnienia.

II stopień - z poziomu Duszy, to pojęcie, że nie jest się najważniejszym. Jak odczujesz jedność z drugim człowiekiem i pokochasz siebie, znika potrzeba dowartościowywania, znikają wszystkie głupie potrzeby.

Odczuj ludzi na tych planach. Potrzeby prawdziwe zawsze realizujemy, bez względu na ludzi. Głupie potrzeby wynikają z relacji z innymi ludźmi, chcą byśmy się tymi potrzebami dopasowywali do systemu. Należy wejść w stan, gdy znikną potrzeby i odczuć to, co jest w nas prawdziwe. Tak naprawdę niewiele potrzeba, gdy drugi człowiek staje się bliski. Pojęcie, że nie jest się najważniejszym dopiero jest podstawą do tego, by wejść w pokorę z poziomu ducha - tą, o którą chodzi.

III stopień – pokora z poziomu ducha oznacza, że odczuwamy, iż jesteśmy cząstką całości.

Czyli z poziomu ciała przyzwalamy istnieć innym. Z poziomu Duszy wiemy, że nie jesteśmy najważniejsi. Z poziomu Ducha wiemy, że jest się cząstką całości zawieszoną w tej całości, która poprzez wibracje miłości może wymusić w niej pożądany ruch działania, bo bez miłości nie istnieje pełne zjednoczenie z tą całością, zrozumienie tej całości i gotowości do odbierania sygnałów.

Pokornym jest ten, kto rozumie, że świat nie należy do niego, bo on jest i cząstką i całym światem. Jak to odczujesz to czyż nie dbasz o ten świat i te cząstki? Nagle rozumiesz, że to jest wszystko Twoje, że nie ma w Tobie żadnego wywyższania się, to o drugiego człowieka dbasz jak o siebie samego.

Pokora dla Duszy to stan, dla Ducha zawieszenie w przestrzeni jako „zero” w ruchu, jest w swej istocie działaniem, co i całości nadaje ruch. Więc pokora to najpotężniejsze działanie. Tu pycha jest kamieniem rozwoju, stagnacja zmian w całości, antydziałaniem, więc odcięciem się od Boga.

Jeśli w nas pojawi się wywyższanie – od razu pojawia się pycha, dlatego pokorny dba o każdą jego cząstkę. - My mamy prawo do popełniania błędów, ale nie sugerować się tym prawem, mamy zaprzestać żyć iluzją.

Najważniejsza przy działaniach jest pokora. Mocnym jest ten, co odczuwa w sobie istotę duchową i obecność Boga w sobie, wtedy dajemy prawo do istnienia wszystkim. Następnie zaczynamy czuć związek ze wszystkimi, pojawia się odczucie jedności z drugim człowiekiem i światem. Pojawia się troska, odpowiedzialność, miłość - czyli dobro dla siebie i innych. Co siejesz to zbierzesz.

"Mamy zrozumieć, że należymy do Całości i poprzez to odczuwamy Jedność. Jak odczujesz, że należysz do Całości (to jest totalna pokora ), wtedy korzystasz z tego co tę Całość utrzymuje (jak zaakcentujesz indywidualność z mocy Całości nie osiągniesz nic). Jeśli zaakcentujesz totalną Jedność (nie podporządkowanie), a więc nie zrobisz nic przeciwko jedności, to nie zrobisz nic przeciwko sobie, wtedy budzi się w tobie indywidualność, czyli tak, jakbyś dostał prawo dbać o resztę, a więc i o siebie.

Przez pokorę do indywidualności (a nie na odwrót).

Mamy nauczyć się odbierania świata duchowego, dlatego teraz odczuwamy głową. Pasma duchowe mamy odbierać głową. To, co teraz będzie do nas przychodzić, będziemy odbierać głową. Odtwarzają w nas kanał (kiedyś był w nas). Kanał umożliwia Istotom Światłości zejście przez nas i PBZ daje możliwość zejścia w swoim najniższym zejściu. Do tego, co się dzieje potrzebne ciało, bo jest naczyniem dla energii.

Mamy odczuwać pewność w fizyczności (pewność fizyczności).

W naszych rękach tworzą się kolorowe energie, dzięki temu z tych energii powstanie kanał kolorowy, który będziemy otwierali przy działaniach ( to jak gra świateł, one będą przenikać człowieka)."