Zaburzenia procesów przemiany materii jako początek choroby

Co się dzieje w organizmie przy zaburzeniu procesów przemiany materii, które leżą u podstaw początku choroby. W jakim kierunku zmienia się równowaga kwasowo-zasadowa, która prawidłowo powinna się mieścić w przedziale 7,4 (+0,15) ?

W przyrodzie na ziemi życie przejawia się w dwóch postaciach: roślinność (flora) i zwierzęta (fauna). Różnica polega na tym, że komórki roślinne żyją dzięki fotosyntezie, a zwierzęce dzięki beta-syntezie, będącej formą procesów jądrowych, lecz z małą wymianą energii i emisją ciepła. Obie te formy syntezy oparte są na zdolności nagrzanych ciał do emitowania głównie fotonów lub elektronów.

Podczas beta-syntezy elektrony, oddziałując na struktury komórkowe, gdzie azot również włącza się w reakcję jądrową, tworzą własny tlen, w tym również atomowy, biorący udział w budowaniu niezbędnych organizmowi: głównie kwaśnych aminokwasów, cukrów, białek, tłuszczów itd., które zapewniają prawidłowe działanie komórek, utlenianie i wydalanie produktów odpadowych.

Życie roślinne jest możliwe jedynie w środowisku zasadowym, czyli w tym samym, które samo generuje. Życie zwierzęce przeciwnie - produkuje środowisko kwaśne i zdolne jest istnieć w środowisku kwaśnym. Organizm człowieka, wykorzystując produkty żywnościowe zarówno roślinnego, jak i zwierzęcego pochodzenia stanowi układ, w którym wszystko się przemieszało.

Pytanie: jakie środowisko bardziej sprzyja powstaniu komórek chorobowych?

Obecnie jest udowodnione ponad wszelką wątpliwość, że jeśli guz pochodzenia onkologicznego umieści się w środowisku kwaśnym, to rozwija się w dalszym ciągu. Jeśli zaś w środowisku zasadowym - w szybkim tempie obumiera. Oto dlaczego równowaga kwasowo-zasadowa w organizmie, regulowana głównie za pomocą wapnia (neutralizującego nadmierną kwasowość), musi wynosić 7,35-7,45. Jeśli pH jest mniejsze od tego przedziału i zbliża się do 6, ma miejsce znaczne zakwaszenie organizmu, pogłębione dodatkowo przez deficyt tlenu, bez którego rozkwitają komórki nowotworowe oraz rozmaite patogenne wirusy i grzyby.

Tabela produktów zasadotwórczych i kwasotwórczych

Powinniśmy konsumować jak najwięcej pokarmów z prawidłowym pH. Jeśli odczyn danego produktu żywnościowego jest niższy, oznacza to, że taki produkt zakwasza organizm i jedynie szkodzi zdrowiu.

W tabeli powyżej nalezy przyjrzeć się, jak różnią się pod względem odczynu kwasowo-zasadowego różne artykuły żywnościowe pochodzenia zwierzęcego i roślinnego.

Jeśli w organizmie brakuje pierwiastków zasadowych, takich jak wapń, krzem i magnez, oraz dużej ilości kwasów organicznych, to równowaga kwasowo-zasadowa zmienia się w stronę kwaśną.

Pokarmy pochodzenia zwierzęcego spożywane w przetworzonej formie - gotowane, konserwowane (czyli pozbawione tlenu), źle przeżute, niestrawione przez sok żołądkowy, rozcieńczony płynem (przez co traci on stężenie, gdy popijacie pokarm w czasie posiłku albo pijecie kawę czy herbatę bezpośrednio po jedzeniu) - zakwasza organizm, stwarza napięcie w płynnym "taśmociągu", zmniejszając jego przepływowość i wchłanianie nieodzownych dla komórek substancji.

W żywności pochodzenia roślinnego znajduje się wiele pierwiastków alkalicznych i kwasów organicznych, które rozkładając się, tworzą słabe kwasy i mocne zasady, oraz wydzielają dodatkową energię (4 kcal). Kwasy rozpadają się dzięki wapniowi, wydzielając dwutlenek węgla i wodę, z pomocą której odprowadzane są odpady oraz nadmiar zużytej wody, co zmniejsza opuchlizny. Pierwiastki zasadowe, które pozostają w organizmie w postaci soli potasu, wapnia, sodu i magnezu, zmieniają odczyn kwasowo-zasadowy w kierunku zasadowym. A zatem nawet kwaśna żywność pochodzenia roślinnego, zawsze sprzyja alkalizacji organizmu, a każda żywność pochodzenia zwierzęcego zakwasza go, czym sprzyja pojawieniu się różnych zaburzeń i chorób.

Przyroda mądrze zadysponowała, że 3/4 wszystkich artykułów spożywczych posiada odczyn zasadowy, a tylko 1/4 kwaśny, czego wszyscy powinniśmy się trzymać w swoim jadłospisie, jeśli pragniemy być zdrowi. Jest to szczególnie ważne dla osób w podeszłym wieku.

Woda ma ogromne znaczenie dla zachowania równowagi kwasowo-zasadowej na właściwym poziomie fizjologicznym. Organizm to swego rodzaju kwasowo-zasadowy akumulator. Tak więc woda naładowana elektronami, a mikroelementy rozpuszczone w płynie między i wewnątrzkomórkowym transportują elektrony (kwanty energii) od komórki do komórki, dzięki czemu żyjemy.

Organizm noworodka jest nasycony wodą w 90%, i dopiero potem, z wiekiem, ilość wody w organizmie zmniejsza się do 70% i bardziej, co stwarza w organizmie określone warunki dla chorób układu sercowo-naczyniowego i niewłaściwej przemiany materii.

Tracąc w ciągu doby do 1,5-2,0 l płynu, należy koniecznie uzupełnić tę ilość również przy pomocy pokarmu roślinnego, w którym zawartej jest dużo strukturalnej wody i błonnika, wchłaniających i odprowadzających metabolity.

Jeśli pojmować organizm z punktu widzenia równowagi kwasowo-zasadowej, każde zachwianie tej równowagi w stronę kwasowości należy rozpatrywać jako początek gnicia, zakwaszenia i pojawienia się chorób. A rola tlenu w tych procesach jest ogromna.

3/4 komórek układu odpornościowego znajduje się w przewodzie pokarmowym, a 1/4 w tkance podskórnej, gdzie umiejscowiony jest układ limfatyczny. Wielu z Was wie, że komórka zaopatruje się w krew, do której zmierzają substancje odżywcze z jelit, tego skomplikowanego mechanizmu przetwarzania i syntezy niezbędnych dla organizmu substancji, a także usuwania odpadów.

Lecz mało kto wie, że jeśli jelita są zanieczyszczone (co ma miejsce praktycznie u wszystkich chorych, i nie tylko) to zanieczyszcza się również krew, a następnie komórki całego organizmu. Przy czym "duszące się" w tym zanieczyszczonym środowisku komórki układu odpornościowego nie tylko nie są w stanie uwolnić organizmu od nie w pełni utlenionych produktów toksycznych, ale i wyprodukować odpowiedniej ilości nadtlenku wodoru, w celu obrony przed patogenną mikroflorą. Co zatem dzieje się w układzie pokarmowym, od którego w pełnym sensie tego słowa zależy całe nasze życie?

By całościowo ocenić jakość pracy naszego układu pokarmowego, istnieje prosty test: Przyjmij 1-2 łyżki stołowe soku z buraka ćwikłowego (niech sok wcześniej postoi 1,5-2,0 godziny). Jeśli potem uryna, po  prostu siki, zabarwi się na kolor buraczkowy, oznacza to, że Twoje jelita i wątroba przestały wypełniać swoje funkcje detoksykacyjne, i produkty rozpadu - toksyny - dostają się do krwi i nerek zatruwając cały organizm.

Organizm to doskonały, samoregulujący się energo-informacyjny układ, w którym wszystko jest wzajemnie ze sobą powiązane i zależne od siebie, a rezerwa wytrzymałości jest zawsze większa od jakiegokolwiek czynnika uszkadzającego.

U podstawy praktycznie wszystkich chorób leży zakłócenie pracy układu pokarmowego, albowiem jest to skomplikowany "zakład produkcyjny" - rozdrabniający, przetwarzający, syntezujący i wchłaniający niezbędne dla organizmu substancje, a także wydalający produkty metabolizmu. I w każdym dziale tego "zakładu pracy" (usta, żołądek, itd.) proces przetwarzania pokarmu powinien być doprowadzony do końca.

Układ pokarmowy to miejsce rozmieszczenia:

• 75% wszystkich elementów układu odpornościowego, odpowiedzialnego za „utrzymywanie porządku" w organizmie,
• ponad 20 własnych hormonów, od których zależy praca całego układu hormonalnego,
• "mózgu" brzusznego, regulującego całą skomplikowaną pracę układu pokarmowego,
• ponad 500 rodzajów bakterii, trawiących, syntezujących substancje aktywne biologicznie, i rozkładających szkodliwe

Od układ pokarmowego zależy każdy proces zachodzący w organizmie.

Zanieczyszczenia organizmu to:

• konserwowana, rafinowana, smażona żywność, wędliny, słodycze, do strawienia których potrzeba bardzo wiele tlenu, przez co organizm stale odczuwa niedotlenienie (na przykład złośliwe guzy rozwijają się wyłącznie w środowisku beztlenowym);
• źle przeżuty pokarm, rozcieńczony jakimkolwiek płynem w trakcie posiłku lub bezpośrednio po nim (zupa to posiłek),
• obniżenie poziomu soków trawiennych w żołądku, wątrobie i trzustce nie pozwala im strawić pokarmu do końca, w rezultacie czego zaczyna on gnić, zakwasza się, co także stanowi przyczynę chorób.

Zakłócenie pracy układu pokar-mowego to:

• osłabienie układu immunologicznego, hormonalnego, enzymatycznego i innych układów,
• zastąpienie właściwej mikroflory patologiczną (dysbakterioza, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, itd.),
• zmiana równowagi elektrolitowej (witamin, makro- i mikroelementów), co prowadzi do zakłócenia procesów metabolicznych (artretyzm, osteochondroza) i krążenia krwi (arterioskleroza, zawał serca, udar mózgu itd.),
• przemieszczenie i ściśnięcie wszystkich narządów klatki piersiowej, okolicy jamy brzusznej i miednicy, co prowadzi do zakłóceń w ich funkcjonowaniu,
• zjawiska obstrukcyjne w każdym odcinku jelita grubego, co prowadzi do procesów patologicznych w każdym narządzie odpowiadającym określonemu odcinkowi

Nie nabywając właściwych nawyków żywieniowych, nie pozbawiając organizmu - szczególnie jelita grubego i wątroby - zanieczyszczeń, nie można wyleczyć żadnej choroby. Dzięki oczyszczeniu organizmu i mądremu, konsekwentnemu stosunkowi do własnego zdrowia, doprowadzamy swój organizm do współbrzmienia z częstotliwością daną nam przez Przyrodę. Tym samym odradza się endoekologiczny stan lub - innymi słowy - likwiduje się zakłócenia równowagi w połączeniach energoinformacyjnych wewnątrz orga-nizmu i ze środowiskiem zewnętrznym.

Zadziwiające właściwości działania układu odpornościowego.

Jeden z najsilniejszych środków walki z rozmaitymi środowiskami patogennymi, niezależnie od ich charakteru - o tworzeniu przez komórki układu immunologicznego, przez leukocyty i granulocyty (będące odmianą leukocytów), ozonu i nadtlenku wodoru. Jaka jest rola zastosowania ozonu, promieniowania ultrafioletowego i nadtlenkuwodoru. Wiele publikacji poruszających te zagadnienia pokazują powtarzalność końcowych rezultatów niezależnie od zastosowanej metody oraz rodzaju choroby. We wszystkich ukazanych przypadkach najważniejszym czynnikiem leczniczym, zdaniem autorów, jest tlen, a mechanizm jego działania sprowadza się do oddziaływania na samą chorobę. Ozon uzyskuje się w rezultacie promieniowania ultrafioletowego i wyładowań elektrycznych w powietrzu lub tlenie. Badania dowiodły, że struktura cząsteczek ozonu stanowi trójkąt równoramienny z odległością jądrową alfa (OO) = 1,26 angstremów i kątem przy wierzchołku 127°. Te dane i zauważalna biegunowość cząsteczki ozonu (długość dipolu 0,10 A) całkowicie wykluczają stosowaną wcześniej pierścieniową strukturę O₃, w której wszystkie atomy tlenu były sobie równe i dwuwartościowe. Do tego, jeśli rozpatrywać jakiekolwiek związki zawierające tlen, molekularny jon O₂ charakteryzuje się odległością jądrową alfa (00) = 1,28 angstremów, a zdolność neutralnej molekuły do przyłączania elektronów ocenia się na 21 kcal/mol (W.I. Kasatkin, 1945).

Wszystkie nadtlenki można uznać za rodniki HO₂ lub łatwo rozpadających się na rodniki wielotlenków wodoru H-O-O-O-O-H. Istnienie nietr-wałych HO₂ i H₂O₄ było dowiedzione przez A.N. Bacha jeszcze w 1897 roku. Analogiczną budowę mają ozonidy. Zdolność molekuły ozonu do przyłączania elektronów równa jest 77 kkal/mol, czyli w przybliżeniu trzykrotnie większa niż w przypadku molekuły tlenu. W ten sposób można wyjaśnić silniejsze niż w przypadku tlenu właściwości utleniające ozonu.

Jednak wielka wartość a, mała odległość jądrowa i obecność słabo wyrażonej biegunowości molekuły O₃ - wszystko to mówi o jej elektrolitycznej strukturze z czterowartościowym atomem tlenu w centrum. Powstanie takiej wartościowości wymaga wykorzystania przez dwa elektrony wysokiego poziomu energetycznego 3S, co dobrze współgra z endotermicznością ozonu i wysoką aktywnością atomu i cząsteczki tlenu, które powstają podczas rozpadu ozonu.

Wszystkie sposoby uzyskania tlenu (promieniowanie ultrafioletowe, nadtlenek wodoru, ozon) mają ten sam koniec, a mianowicie powstanie tlenu atomowego, który jest fizjologicznym stymulatorem procesów komórkowych, wzmacnia system immunologiczny i który dodatkowo sam wytwarza nadtlenek wodoru.

Podczas chorób mechanizm ten ulega zakłóceniu, ponieważ cały aktywny tlen zostaje zużyty na utlenienie toksyn i lekarstw pochodzenia chemicznego, przez co organizm wchodzi w jeszcze bardziej hipoksyczny stan (charakteryzujący się niedotlenieniem) i dlatego nie może wydobyć się z chorób.

Podczas napromieniowania krwi (w której zawarty jest tlen) ultrafioletem zachodzą reakcje fotochemiczne, analogiczne do reakcji zachodzących podczas zwykłej fotosyntezy, w rezultacie czego powstaje ozon, który wzmacnia działanie tlenu cząsteczkowego, również przerabiając go na atomowy. Oprócz tego, jak wykazały badania, nasze komórki, podobnie jak wszystkie komórki świata roślinnego, używają promieniowania ultrafioletowego o określonym zakresie

Istnieje także inny sposób w wyniku, którego zachodzą opisane procesy. Stosowanie energetyzowanej Wody Życia, która przygotowywana jest dla każdego uzdrawianego indywidualnie.

Chociaż ludzkości od dawna znana jest rola tlenu w przyrodzie, w tym i dla zdrowia człowieka, to jednak mechanizm jego działania do dziś nie został w pełni wyjaśniony. Gdy mówimy o tlenie zawsze jest mowa o tlenie molekularnym (cząsteczkowym), chociaż źródłem życia jest tlen atomowy.

Cząsteczki tlenu są neutralne i starają się zachować bezczynność, ponieważ żadne procesy w organizmie nie zachodzą bez przeniesienia wolnych elektronów. Wszystkie te reakcje zachodzą na poziomie komórkowym.

Zestawy lekarstw i środków chemicznych są po prostu zbędne, ponieważ wszystko polega na tym, by w obfitości zapewnić komórkom tlen atomowy i drugą, nie mniej istotną substancję - wodę. Woda to najbardziej pojemny energetycznie płyn, który może maksymalnie skoncentrować energię fal elektronowych, zawiera wszystkie rodzaje tlenu atomowego i dlatego sama stanowi środek leczniczy.

Woda to najbardziej pojemny energetycznie płyn, który może maksymalnie skoncentrować energię fal elektronowych, zawiera wszystkie rodzaje tlenu atomowego i dlatego sama stanowi środek leczniczy.

Woda zawiera 89% tlenu, któremu nadaje się największe znaczenie. Woda to płynny "taśmociąg" w organizmie, znaczenie wody jako środka zapewniającego komórkom energię, tlen i niezbędne substancje, oraz usuwającego produkty metabolizmu. Dotyczy to szczególnie ludzi chorych, osłabionych i starszych, którzy przestają odczuwać potrzebę uzupełniania wody, co samo w sobie już stanowi chorobę.

Bez nadtlenku wodoru (proces w komórkach) praktycznie nic się w Przyrodzie nie dzieje. Leży on u podstaw wszystkich procesów fizjologicznych, biologicznych i energetycznych, zachodzących w organizmie.

Na przykład siara matki i kobiece mleko zawierają wiele nadtlenku wodoru, co służy uruchomieniu układu odpornościowego dziecka. Również działanie sławnego interferonu opiera się na tym, że stymuluje on produkcję nadtlenku wodoru przez komórki układu odpornościowego. Nadtlenek wodoru jest silnym regulatorem realizowanych przez komórki dostaw do mózgu mikro- i makro-elementów oraz wapnia. Wpływa również na lepsze ich przyswajanie i wspomaga proces oczyszczania z odpadów. Utlenia substancje toksyczne, które dostały się do organizmu z zewnątrz, ale również i te, które powstały wewnątrz organizmu, co swoją drogą poprawia pracę tak zwanych prostoglandyn, będących bardzo ważną frakcją całego układu immunologicznego.

Obecnie dowiedziono, że laktobakterie bytujące w jelicie grubym są również zdolne do wytwarzania nadtlenku wodoru. Rzecz w tym, że wszystkie mikroorganizmy chorobotwórcze, jak również komórki rakowe, mogą istnieć wyłącznie pod nieobecność tlenu.

Nadtlenek wodoru powstaje w następujący sposób: 2H₂O + O₂ - 2H₂O₂. Rozkładając się, nadtlenek wodoru tworzy wodę i tlen atomowy: H₂O₂ = H₂O + ''O'.

Po pierwszym stadium rozpadu nadtlenku wodoru wydziela się tlen atomowy, który jest ogniwem "uderzeniowym" tlenu podczas wszystkich procesów biochemicznych i energetycznych. Właśnie tlen atomowy określa wszystkie niezbędne parametry życiowe organizmu, a dokładniej - utrzymuje układ immunologiczny na poziomie kompleksowego zarządzania wszystkimi procesami w celu stworzenia należytego porządku fizjologicznego, co zapewnia organizmowi zdrowie. Podczas załamania się tego mechanizmu, przy deficycie tlenu, a szczególnie przy deficycie tlenu alotropowego (innych postaci, w szczególności nadtlenku wodoru) pojawiają się różne dolegliwości, prowadzące nawet do śmierci organizmu.

Należy powiedzieć, że w reakcjach biochemicznych i energetycznych tlen w organizmie uczestniczy w postaci kilku rorodzajów rodników: tak zwanych wolnych rodników, u których na orbicie znajduje się jeden elektron bez pary, u tlenu atomowego - dwa, a u cząsteczkowego - już cztery. Oprócz tego różnica pomiędzy nimi polega na tym, że do powstania wolnych rodników potrzeba o wiele mniej czasu i energii, nieco większej u atomowego i największej u molekularnego, co wyraża się je następująco: Wolne rodniki - O'; Tlen cząsteczkowy - O₂; Tlen atomowy - 'O'; Ozon - O₃.

Wolne rodniki - a jest nim tlen z jednym elektronem bez pary - są dość agresywne i w normalnych warunkach zajmują się "pożeraniem" uszkodzonych, chorych komórek, choć nie gardzą również zdrowymi.

Rola układu immunologicznego polega również na tym, by pilnować ilości wolnych rodników, bo im jest ich więcej, tym większe prawdopodobieństwo powstania różnych chorób. Badania wykazały na przykład, że w komórkach rakowych lub napromieniowanych znajduje się kilka razy więcej wolnych rodników niż w zdrowych. Zatem właśnie komórki układu immunologicznego, do których należą limfocyty i granulocyty, zajmują się niszczeniem zbędnych wolnych rodników.

Z wiekiem funkcje życiowe gasną, a koncentracja wolnych rodników się zwiększa, czemu sprzyjają takie czynniki jak: stres, promieniowanie (czyż nie to stanowi przyczynę powstawania przerzutów w zachorowaniach nowotworowych, zarówno po radioterapii jak i po interwencji chirurgicznej?), choroby przewlekłe, różne toksyny, nagłe zmiany temperatury itd.

We wdychanym dymie tytoniowym wol-nych rodników jest bardzo wiele, a w wydychanym nie ma ich prawie wcale. Gdzie się podziały? Czy nie tutaj skrywa się jedna z przyczyn "przyspieszonego" starzenia się organizmu?

Amerykański badacz Shlegel dowiódł niepodważalnie, że nadtlenek wodoru jest źródłem tlenu atomowego. W tym celu umieścił określoną ilość mikroorganizmów w 100% kwasie azotowym, gdzie oczywiście zginęły. W innym naczyniu, do którego dodany był nadtlenek wodoru, mikroorganizmy nie tylko nie zginęły, ale zachowywały się jak w naturalnych warunkach.

W sensie chemicznym mechanizm działania tlenu atomowego w organizmie nie jest prosty. Przytoczone reakcje zachodzą w różnym tempie i z różną ilością wydzielanego ciepła. Wszystkie one zachodzą w komórce przez tworzenie związków nadtlenków, tlenu atomowego, molekularnego i wolnych rodników, z wydzieleniem energii w postaci ciepła w celu utrzymania temperatury ciała 36,6°C, "zaprowadzenia porządku" i regulacji procesu podziału komórek, a także stworzenia pola energo-informacyjnego (biopola). Mówiąc przenośnie: każda komórka stanowi "reaktor jądrowy", dostarczający energii procesom komórkowym i życie całemu organizmowi.